دیـگــر بـه یـک دنـیـا نـخـواهــم داد جــایــت را
مــن دوســت دارم زنـدگـی بــا دســت هــایــت را
از بــی قــراری هــای قــلـب مــن خــبـر دارد
بــادی کـه مـیدزدد بــرای مـــن صـــدایـت را
روی زمـیــن بــودی و مــن در مـــاه دنـبـالــت
بــایــد بـبـخـشی شــاعــر ســر بــه هـــوایـت را
تـسـخـیــر تــو سـخـت اســت آنـقــدری کـه انــگار
در مـشــت خــود جــا داده بــاشــم بــی نـهــایـت را
زود اســت حــالا روی پــاهــای خــودم بــاشــم
از دســـت هــای مـــن نـگــیـری دسـتهــایــت را
هـــر کـس تــو را گــم کــرد دنـبـال تــو در مــن گـشـت
انــگار مـی بــیـنــنـد در مــن رد پــایــت را
بـگــذار تــا دنــیـا بـفـهـمـد مـــال مــن هـسـتی
گـنـجـشـک هــا خـــانــه بــه خــانــه مـــاجــرایــت را
وقــتـی پُــر اســت از خــاطـــراتــت شـعــر هــای مــن
بــایــد بـنـوشــی بــا خــیــال تــخـت چــایــت را
« رویا باقری »